Zo’n 21 jaar geleden verhuisden Warren en zijn vrouw Michelle van Florida naar Amsterdam. Na een korte vakantie werden ze verliefd op onze hoofdstad. ‘In Amerika kijkt iedereen boos, maar in Amsterdam loopt iedereen je met een lach tegemoet’, vertelt Warren.

Rond diezelfde tijd ontwikkelde Michelle epilepsie. ‘Ze kreeg heftige aanvallen en ik wist eerst niet wat er met haar aan de hand was. Door de epilepsie raakte ze ook haar geheugen kwijt. Ze wist helemaal niets meer, zelfs niet wie ik was.’ 

Fiets kwijt

‘Op een dag kwam mijn vrouw huilend thuis en vertelde me dat haar fiets gestolen was bij het centraal station. Toen ik haar fiets daar ging zoeken, vond ik hem met gemak terug. Twee weken later was ze weer haar fiets kwijt en vond ik hem weer terug. Toen drong het tot me door dat ze vergat waar ze haar fiets had neergezet en hem niet meer kon herkennen in de fietsenzee bij het centraal station. 

Toen dacht ik: als ik haar fiets opfleur kan ze hem altijd terugvinden. Ik kocht een hele hoop nepbloemen waarmee ik haar fiets versierde. Ze is haar fiets daarna nooit meer kwijtgeraakt. Opgelost.’ 

Gratis glimlach

Dat inspireerde Warren om ook zijn eigen, en daarna talloze andere fietsen te versieren. Door heel Amsterdam fleuren nu zo’n vijftig van zijn fietsen het straatbeeld op. Bloemen, glitters, klokken, lp’s: je kunt het zo gek niet bedenken of Warren bevestigt het aan zijn fietsen. 

In de vroege uurtjes, voor de stad ontwaakt, springt hij op zijn fietsen om ze te verplaatsen. Zo kan hij steeds andere mensen blijmaken met zijn vrolijke tweewielers. 

Was zijn eerste bloemenfiets bittere noodzaak, nu maakt hij ze simpelweg om anderen blij te maken. ‘Mijn fietsen maken mensen aan het lachen. Ik verkoop gratis glimlachen.’