De glanzende Barbiewereld, waarin wit en blond bewonderd wordt, is nog steeds mateloos populair. In 2Doc: Een pop zoals ik staat de poppenwinkel van Ellen Brudet centraal waar poppen met een donkere huidskleur en een handicap te koop zijn. ‘Het gaat om zoveel meer dan een pop’, vertelt Brudet.
'Ik vind het helemaal niet erg als een zwart kind witte poppen heeft. Maar het is wél erg als een kind daarop wil gaan lijken, en zich daardoor minderwaardig voelt', aldus Brudet.
Geen zwarte pop
Nyah Nameh (5) wil het liefst lijken op prinses Elsa uit de film Frozen. Ze wil blond haar en een lichte huidskleur. Ze wil geen zwarte pop om mee te spelen, ze wil een witte Barbie.
‘Als je donker bent, ben je niet mooi’
In Een pop zoals ik zien we hoe de moeder van Nyah Nameh probeert met haar te praten en uit te leggen dat donkere mensen ook mooi zijn. Ze wil met haar dochter graag een pop kopen die op haar lijkt. ‘Als je helemaal donker bent, dan ben je niet mooi’, vindt Nyah. Later spreekt haar moeder haar toe: ‘Je werd in de winkel heel boos, want je wilde geen zwarte pop kopen’.
'Woorden hebben kracht'
Tante pop
Ellen Brudet, ook bekend als ‘Tante pop’, begon tien jaar geleden een winkel met donkere poppen, omdat die er niet waren voor kinderen van kleur. Ze heeft ook poppen met het downsyndroom en albinisme. Brudet: ‘Ik zeg geen albino, maar ik noem het iemand met albinisme. Net als dat vroeger mongooltje werd gezegd, over iemand met het syndroom van down. Dat kan ik mij eigenlijk niet voorstellen. Woorden hebben kracht.’
‘Het gaat om zoveel meer dan een pop’
De ouders van Brudet zijn het verhaal achter de winkel. Brudet: ‘Ik wilde een witte pop, want ik wilde op mijn moeder lijken. (Brudets vader is geboren in Suriname en haar moeder in Nederland, red.) Mijn moeder kocht een donkere pop, maar die wilde ik niet.
Pas later realiseerde ik me dat ik me bijna nergens mee kon identificeren. Het verhaal van de winkel gaat zoveel verder dan een pop. Het is mijn verhaal, het is het verhaal van mijn broer. Maar ook van kinderen met een huidaandoening. Het is het verhaal van ieder kind.’
‘We worden geïndoctrineerd in de wereld, in de maatschappij’
Wit is normaal
Moeder Serenity zag het als normaal dat alles om haar heen wit was. ‘Toen ik moeder werd herontdekte ik mezelf. Ik keek niet meer weg voor dingen waar ik dat eerst wel deed. Ik wil niet dat mijn kinderen naar zichzelf kijken zoals ik vroeger. We worden geïndoctrineerd in de wereld, in de maatschappij. Hier kijk ik naar met mijn kinderen, om er een positievere draai aan te geven.’
‘Alles wat ik ken is ingericht op witte mensen’
Serenity voelt zich soms te gast in de wereld waarin we leven. ‘Dat komt omdat alles wat ik ken gericht is op witte mensen. Als dat je enige referentiekader is, zul je je altijd alleen voelen.'
2Doc: Een pop zoals ik, donderdag 26 oktober om 22.25 uur bij KRO-NCRV op NPO2.
