Als Fer ’s morgens opstaat, spreekt hij eerst een kort gebed uit. Dat zijn al zo’n dertig jaar dezelfde woorden. ‘Homeopatisch reli-druppelen’, noemt hij het. ‘De woorden sijpelen in. Dat is het heerlijke van bidden in het algemeen, dat gaat steeds dieper in je persoon zakken, in je geest in je mind.’ 

Een van de zinnen in dat gebed is: ‘Heer, maak mij een instrument van uw vrede’. De woorden komen van Franciscus van Assisi, stichter van de orde van de franciscanen, waar Fer bij hoort. Deze heilige kwam op zijn pad toen hij als tiener een werkstuk moest maken en op zoek was naar een onderwerp. Het was zijn moeder, die hem wees op Franciscus. ‘Daar is het begonnen. En ik heb alles wat ik te pakken kon krijgen, zo ongeveer opgevreten. Ik ging de bibliotheken af op zoek naar boekjes over Franciscus en zijn spiritualiteit.’

Hij werd gegrepen door de manier waarop Franciscus zijn geloof invulling gaf. ‘Door Franciscus leef ik in het besef dat waar ik ook woon, het huis, het klooster, de broeders en zuster met wie ik woon: dat is mij allemaal gegeven.’ 

Hij legt in het gesprek aan Annemiek uit: ‘Er zit tegenover jou een zeer rijk mens, terwijl ik de gelofte van armoede heb afgelegd. Ik woon in een huis, maar er is geen steen van mij. Ik zwem ook in een oceaan van mensen, wat een rijkdom, maar er is er niet een van mij. Ik mag leven, ik mag dag in dag uit alles ontvangen wat ik nodig heb, als ik het maar niet vasthoud. Want dan kan ik het teruggeven aan God en aan mensen voor wie ik mij inzet.’ 

Deze manier van leven maakt van Fer een diep dankbaar mens. Elke avond staat hij stil bij drie dingen waar hij dankbaar voor is en dat kan hij iedereen aanbevelen. ‘Het is ook weer een vorm van homeopatisch reli-druppelen. Als je het gaat proberen, wordt je leven heel gelukkig en vruchtbaar.’  

Kijk deze aflevering hier terug