Therapeut Hannah Cuppen werd geboren in een nest vol verdriet. Een jaar voor haar geboorte verongelukte haar broer Hansje bij een tragisch ongeluk. Hansje was een heel wijs en bijzonder kind: ‘de ochtend van het ongeluk zei hij na het ontbijt: ‘Zo, nu eet ik nooit meer.’’ 

Ze werd naar hem vernoemd: haar ouders noemden haar Hanneke. Op haar vijfendertigste veranderde ze die in Hannah. ‘De naam Hanneke was voor mij verbonden met wat ik hier heb goed te maken. Hoe bijzonder moest ik zijn om op mijn broertje te lijken?’

Door het verdriet was Hannahs vader emotioneel onbereikbaar, terwijl ze enorm verlangde naar zijn liefde. In liefdesrelaties trok ze altijd onbereikbare mannen aan die op haar vader leken. Ze ontdekte de eindeloze liefdesdans van aantrekken en afstoten. Steeds als ze zich wilde binden aan een partner, nam de ander weer afstand.

Toen ze door ziekte en burn-out noodgedwongen werd stilgezet, besloot ze naar de kern te gaan van haar verlatingsangst, om zo oude patronen te doorbreken. Ze schreef haar ervaringen op in het boek Liefdesbang. Haar boekpresentatie begon ze met een ode aan haar vader én aan Hansje. ‘Mijn familieleden kwamen na afloop huilend naar me toe, ze hadden veertig jaar niet over Hansje gesproken. Er werd een zware deken opgetild.’

Nu Hannahs vader dementerend is, ziet ze dat zijn humor en lichtheid steeds meer de boventoon gaan voeren. Ook laat hij eindelijk de liefde zien waar ze altijd naar gezocht heeft: ‘Hij zegt nu dat hij van me houdt, dan zeg ik: ik ook van jou.’

Bekijk deze aflevering hier