Anita Witzier: 'Laten we samen de wereld wat lichter maken'
‘Het opsteken van een kaarsje is bijzonder, omdat het je dwingt om stil te staan in het moment.’ In haar column deelt presentator Anita Witzier haar ervaringen over het programma Voor wie steek jij een kaarsje op? Een eenvoudig ritueel dat zoveel teweeg kan brengen voor mensen.
'Paapse toeters en bellen'
Het ritueel van het opsteken van een kaars voor iemand die je mist, is mij niet met de paplepel ingegoten. Integendeel, het viel onder de ‘paapse toeters en bellen’ waar ‘wij protestanten’ niets mee hadden. Sinds mijn komst bij de toenmalige KRO, een kleine 28 jaar geleden, ben ik fan. Gewoon omdat het bijzonder is.
Bijzonder
Bijzonder omdat je het op elk willekeurig moment op iedere willekeurige dag kan doen. Waar dan ook. Bij een portret, een laatste rustplaats, of op een andere betekenisvolle plek.
Bijzonder omdat het je dwingt om stil te staan in het moment. Het is sowieso een goed idee om dat met enige regelmaat te doen in plaats van maar almaar door te hollen. Maar het opsteken van een kaars dwingt je tot stilstand, simpelweg omdat het anders niet lukt.
Bijzonder omdat je je in stilstand bewust wordt van het moment, van wat er is en van wat was. In stilstand is het goed mijmeren en reflecteren.
Bijzonder omdat iedereen in principe een kaars kan opsteken. Toegankelijk en inclusief. Dus helemaal van deze tijd.
'Het opsteken van een kaars dwingt je tot stilstand'
Waarom zou je?
De vraag ‘Waarom zou je?’ laat zich alleen beantwoorden door het te doen. Een ervaring ervaar je namelijk niet als je het alleen ergens hebt gehoord. Dat geldt voor bungeejumpen en voor ‘Ja, ik wil’ zeggen, net zo goed als voor dit ritueel.
Deze editie van Voor wie steek jij een kaarsje op?’ brengt ons in de dagen voor Allerzielen naar Rotterdam, Enschede, Venlo en Breda. Waar ik voorbijgangers, met een kaarsje in mijn hand, de vraag stel voor wie zíj een kaarsje willen opsteken. ‘Voor m’n ouders.’ ‘Voor mijn broer.’ ‘Voor onze maatschappelijk werkster.’ ‘Ik steek geen kaarsje op vanwege mijn geloof.’ ‘Voor alle vluchtelingen.’
'Een ervaring ervaar je niet als je het alleen ergens hebt gehoord'
Overgrootmoeder
‘Voor mijn overgrootmoeder in Ghana’, zegt een jonge vrouw. Ze is niet bekend met het ritueel van het kaarsje, maar vindt het wel een aardig idee om dat hier en nu op straat te doen. Zeker voor haar overgrootmoeder, een lieve, warme vrouw waar ze dierbare herinneringen aan heeft. Koken, samen eten, familie, liefde... Dat was het wat ze altijd bij Nanna had gevoeld: liefde.
De jonge vrouw strijkt de lucifer af, steekt er haar kaarsje mee aan en gaat terug in haar gedachten. Als ze me na een poosje aankijkt, zie ik dat er iets gaande is en vraag ernaar. ‘Ja, er gebeurt echt iets met me, ik voel haar bij me, gewoon hier, nu bij mij, op straat. Wat mooi is dit! Ik ga het echt vaker doen, dankjewel!’
Zoiets eenvoudigs
Bijzonder omdat zoiets eenvoudigs als het opsteken van een kaars zoveel teweeg kan brengen. Ook denk ik omdat het een ritueel is dat zich zo makkelijk laat delen, iets wat we met Allerzielen doen. Op 2 november steken we samen een kaars op, maken we het met elkaar wat lichter. Delen we onze herinneringen en staan we samen even stil.
Dus mijn vraag is evident: Voor wie steek JIJ een kaarsje op? Deel je herinneringen met ons, en steek online een kaars op voor iemand die je mist.
Voor wie steek jij een kaarsje op? terugkijken
Klik hieronder om Voor wie een steek jij een kaarsje op? terug te kijken. Zo laten we zien wat overledenen hebben betekend tijdens hun leven en houden we de herinnering aan hen levend.
