Plekje in de hemel

Vanuit het katholieke geloof was Allerzielen een dag om te bidden voor de overledenen in het vagevuur. Hier werden alle zonden ‘weggevaagd’ waarna de overledene naar de hemel ging. Maar dat is tegenwoordig steeds minder de reden. Ook mensen die niet in het voorportaal van de hemel geloven, zoals protestanten en niet-gelovigen, vieren de traditie. Net als de katholieken steken ze een kaarsje op, bezoeken ze een graf of praten ze over hun overledene dierbaren. En als je een beetje spiritueel bent ingesteld, heb je het vast ook wel eens gedaan.

Dag van de doden

Overal in de wereld vieren mensen Allerzielen net even anders. In de Latijnse landen wordt Allerzielen bijvoorbeeld uitbundig gevierd, met Mexico als misschien wel meest indrukwekkende voorbeeld. Daar geloofde de oorspronkelijke bevolking dat de doden deze periode van het jaar even terugkomen naar het land van de levenden. Om te laten zien dat ze hun gestorven dierbaren niet vergeten zijn, houden de meeste Mexicanen op de begraafplaatsen levendige feesten, vaak met vuurwerk. Weer heel anders dan een kaarsje dus.

In oude natuurreligies werd de vlam van de kaars onder andere als symbool voor kracht en levensenergie gezien. En mensen die van spiritualiteit houden, mediteren vaak bij kaarslicht of schrijven hun intentie, een spreuk of een levenswijsheid, op een kaars. Je kunt zelf een kaarsje opsteken in een kerk bij jou in de buurt, maar je ziet ook steeds vaker dat mensen een eigen huisaltaar hebben waar ze een kaarsje branden voor iemand die ze dierbaar is.

Bewust stilstaan bij de ander

En het hoeft echt niet altijd te gaan over iemand die er niet meer is; steeds meer mensen branden ook een kaarsje voor iemand die iets belangrijks doormaakt zoals een ziekte, een operatie, een eindexamen en zelfs een belangrijk gesprek of een sollicitatie. Het mooie aan het branden van een kaarsje is ook dat je er een klein ritueel van maakt waarbij je even bewust stilstaat bij iemand van wie je houdt.