Elke dag inspireert schrijver, programmamaker en filosoof Stine Jensen anderen met korte levenswijsheden. In de laatste aflevering van dit seizoen vertelt ze Annemiek Schrijver wie haar geïnspireerd heeft in haar leven. Een gesprek over durf, Kundalini yoga, een inspirerende oma en filosoof Søren Kierkegaard.
Op haar 14e kreeg Stine Jensen van haar vader een levenswijsheid mee, die nog steeds met zich meedraagt: ‘Durven is even je evenwicht verliezen, niet durven is jezelf verliezen.’ Het is een citaat van de Deense filosoof Søren Kierkegaard. ‘Toen ik mijn vader vroeg of hij een levenswijsheid had en hij mij deze spreuk vertelde, was ik echt onder de indruk. Ik vind het een heel mooie uitspraak. Als je op sommige momenten in je leven een bepaalde keuze niet maakt, zul je je altijd blijven afvragen: Had ik niet toch… Tegelijkertijd is het maken van keuzes ook een waagstuk, het is spannend en eng.’
Stines vader raadde haar aan om in haar leven niet voor veilige wegen te kiezen, maar voor het avontuurlijke pad. Dat deed Stine bijvoorbeeld in haar studiekeuze: ze studeerde filosofie en literatuurwetenschappen. Studies die niet vanzelfsprekend leidden tot een beroep, maar ‘mijn hart en ziel zaten er wel in’.
‘Durven is even je evenwicht verliezen, niet durven is jezelf verliezen’
Als filosoof belandde ze in de academische ratrace, tot ze noodgedwongen tot stilstand kwam. ‘Op een dag besloot mijn lichaam: het is genoeg. Ik kon me letterlijk niet meer bewegen.’ Stine wist meteen dat ze er iets mee moest, en besloot een intensieve Kundalini yoga opleiding te gaan doen. Een waagstuk, maar het was op een goede manier levensveranderend. ‘Kundalini yoga gaat over de energie die je in je onderrug vast hebt zitten, als een soort opgerolde slang. Als je die energie vrijmaakt, word je zelf ook meer vrij, dan gaat alles meer stromen.’
Sinds 2023 is Stine bijzonder hoogleraar publieksfilosofie, ‘een cadeautje in haar leven’. Als publieksfilosoof houdt ze zich niet alleen bezig met het populariseren van filosofische taal, maar probeert ze ook filosofische houding aan te nemen in kwesties die spelen in de maatschappij. Dat betekent dat ze zich niet probeert te verliezen in meningen, maar de kwestie aandachtig bestudeert en een ‘diepzeeduik neemt in de ideeënstroom’ die leidt tot het conflict.
Bij het maken van haar keuzes wordt Stine nog steeds geïnspireerd door haar familie, ook al zijn ze inmiddels overleden. In haar huis heeft ze een altaar met voorwerpen die haar aan haar overleden vader, moeder en om herinneren. Zoals de rode baret van haar oma. ‘Die baret maakt me heel gelukkig, het brengt mij in een lijn met haar. En hoewel ik niet gelovig ben, geloof ik wel dat je je voorouders kunt aanroepen als herinnering van een levensadvies. Wij mensen zijn maar een klein zuchtje in de eeuwigheid, die gedachte geeft mij rust.’
